Ин дунё зебост бо модар ,
Ин дунё бехамтост бо модар.
Дар дунёи дуруза,
Хамеша бо мост модар.
Бо модар ту дар амони,
Бо модар ту човидони.
Аз замони тавлид ёфтан,
Дар огуши модарчони.
Дар дунёи дуруза,
Модари мо месуза.
Аз гунахи кардаи писар,
Модарчон ранч мекаша.
Намедонад лек писар,
Кадри азобхои модар.
Дар гами ишки дунёи,
Худро мехисобат сарвар.

Модар Модарчон ай Модар,
Ту хасти ба чону дил баробар.
Ишки туро донам хамчу гавхар,
Бо ту бошад зиндагиам хубтар.

Дар таърихи инсоният модар мукаддас аст,
Шахсе,ки аввалин маротиба бар ту мехр баст.
Шахсе,ки туро дар огуш мегирифт аз шаб то сахар,
Шахсеро ,ки дар дунё хама мегуяндаш бо номи модар.
Ишки модар беканор аст , монанди рохи беохир,
Монеа хеч чиз намешавад , гар бошад дастони мохир.
Наметавонад хеч кас,мехри модар бар ту дихад,
Ишки модар дигар мебошад,ишкаш хаст беохирад.
Дар дунё модар ин як рушноии хуби зиндагист,
Хушбахти , Зебои танхо бо модар кард зист.
Бихишт зери пойи модар аст,ин дунё низ зераш бод,
Дарду ранчи зиндаги,худоё барои модар нест бод.

Модар Модарчон ай Модар,
Ту хасти ба чону дил баробар.
Ишки туро донам хамчу гавхар,
Бо ту бошад зиндагиам хубтар.

Ман барои модарчон,чонамро кунам курбон,
То ки вай хушбахт бошад дар бари фарзандон.
Дилам чош мешавад,гар модар гамгин бошад,
Чорае мекобам,ки модарам хурсанд шавад.
Дил медурахшад агар модар аз ту рози бошад,
Дунё бароят бихишт мешавад гар ба ту дуо дихад.
Худо аз ту розист гар модар аз ту рози бошад,
Чунки модар азизтарин шахс аст дар дунё бароят.

Модар Модарчон ай Модар,
Ту хасти ба чону дил баробар.
Ишки туро донам хамчу гавхар,
Бо ту бошад зиндагиам хубтар.